Jak zrozumieć słowacką numerację budynków? I jak odnaleźć właściwy adres na Słowacji? Poznaj tajemnicę dwóch tabliczek.
Jeśli wydaje ci się, że jak już masz adres zapisany na kartce, to już na pewno trafisz tam, gdzie chcesz, to możesz się zdziwić.
Może zauważyłeś, że budynki na Słowacji mają podwójną numerację?
To pozostałość po rozporządzeniach cesarzy austriackich, którzy w ten sposób próbowali m.in. dopilnować obowiązku poborowego.
Zazwyczaj na słowackim budynku znajdują się dwie tabliczki. Jedna z obwódką w kolorze czerwonym, druga z obwódką w kolorze czarnym. Jest to tak zwane orientačné číslo i súpisné číslo.
Ale co to takiego i czym się różnią? W tym wpisie
postaram się wyjaśnić, o co chodzi i podpowiedzieć, jak je odnaleźć w
terenie.
Dwa numery
Na Słowacji budynki mają súpisné číslo i orientačné číslo, i często oba znajdują się obok siebie. Istnieje jednak różnica między nimi:
1. Súpisné číslo domu (numer konskrypcyjny*):
- Numer ten znajduje się na białej tabliczce z czarną obwódką — domy jednorodzinne, budynki mieszkalne, budynki użytkowe, handlowe, kulturalne, medyczne, szkoły, akademiki, hale produkcyjne; czasem jet to ewentualnie cała niebieska tabliczka z białą obwódką — domki ogrodowe, domki rekreacyjne, garaże, kioski, przepompownie, stacje transformatorowe, ujęcia wody.
- Jest to oficjalny numer konskrypcyjny przypisany do danego budynku w ramach systemu rejestrowego w urzędzie miasta lub gminy. W gminie/mieście nie ma drugiego budynku z danym numerem (wyjątkiem są duże miasta, gdzie dzielnice mają oddzielne prawa, ale wtedy w orientacji pomagają ulice).
- Súpisné číslo jest używane w celach administracyjnych, w urzędowych dokumentach i rejestrach.
- Jest to trwały numer, który nie zmienia się, chyba że nastąpi np. podział nieruchomości.
2. Orientačné číslo domu (numer orientacyjny):
- Numer znajduje się na białej tabliczce z czerwoną obwódką.
- Jest to numer, który służy do określenia lokalizacji danego budynku w kontekście ulicy.
- Orientačné číslo jest bardziej praktyczne, ponieważ pomaga osobom zlokalizować budynek w terenie.
- W przeciwieństwie do numeru konskrypcyjnego, numer orientacyjny może być zmieniony (na przykład, gdy ulica zostaje przebudowana lub rozbudowana).
Jak to zapisać?
No i na razie pewnie uważasz, że to nic trudnego i o co, to całe zamieszanie. No więc teraz sprawa się skomplikuje, a przynajmniej dla nas Polaków.
Słowacy, zapisując dany adres, mogą, ale nie muszą podawać obydwa numery. Wiele zależy od tego, czy mieszkają w mieście, czy w małej wsi. Bo posiadanie numeru orientacyjnego jest zależne od tego, czy dana miejscowość dzieli się na ulice. Każdy budynek musi mieć numer konskrypcyjny, ale nie musi mieć numeru orientacyjnego.
Mimo że dla adresów w mieście, które muszą posiadać oba numery, wystarczy napisać ulicę i numer orientacyjny, to wiele urzędów wymaga dokładnego adresu, czyli podania obydwu numerów.
Ale to jeszcze nie koniec.
Gdy zobaczysz adres zapisany w następujący sposób:
Nám. Matice slovenskej 405/17
965 01 Žiar nad Hronom
to wcale nie oznacza, że numer budynku to 405 a 17 to numer mieszkania.
To zapis mówiący, że na tabliczce z czarną obwódką znajdziesz numer konskrypcyjny (súpisné číslo) budynku 405 a na tabliczce z czerwoną obwódką będzie podany numer orientacyjny (orientačné číslo) 17 - numer budynku w kontekście danej ulicy, w przypadku domów wielorodzinnych jest to numer klatki.
W przypadku tego adresu [mamy podaną ulicę, tu dokładnie plac — námestie] można ten sam adres zapisać także w ten sposób:
Nám. Matice slovenskej 17
Jeśli adres wygląda następująco [brak ulicy, tylko nazwa miejscowości]:
Banský Studenec 121
To jest to numer konskrypcyjny i należy go szukać na tabliczce z czarną obwódką.
Brak numerów mieszkań — to norma
Ján Kollár
Nám. Matice slovenskej 17
***
Swoją drogą, ciekawe jest też to, że mimo iż pani jest tak bardzo zainteresowana, to sama się nie odezwie do swoich sąsiadów, których widuje codziennie.
Brak komentarzy: